Tanzimat, Osmanlı toplumsal yapısında büyük bir dönüşüm sürecinin başladığı döneme verilen addır. Batının Aydınlanmacı düşün yapısından etkilenen, Sanayi Devrimi’nin siyasi ve fikri üretilerine sempati ile bakan, modern Avrupa kurumlarına hayranlık duyan ancak bunun yanında gelenekçi ve muhafazakâr bir ‘’öz’’ barındıran münevver kadrosu ilk kez Tanzimat döneminde ortaya çıkmış; bu dönemde gazetecilikten edebiyata, sanattan siyasete birçok alanda faaliyet gösteren, redingot giyip fes takan yeni bir entelijansiya sınıfı oluşmuştur. Modern Avrupa’nın ekonomik ve politik yapısını Osmanlı toplumunun geleneksel değerleriyle sentezleme misyonunu benimseyen Tanzimat Dönemi Osmanlı Aydınının nevi şahsına münhasır karakteristiğini en iyi temsil eden isimlerden birisi hiç kuşkusuz Ahmet Vefik Paşa’dır. 1823 yılında Dersaadet’te dünyaya gelen Ahmet Vefik Paşa, Paris Elçiliği Maslahatgüzarı Ruhittin Efendi’nin oğludur. Babasının Paris’teki görevi nedeniyle lise eğitimini o dönem Fransa’nın en itibarlı okullarından birisi olan Saint Louis Le Grand Lisesi’nde tamamlamıştır. Buradaki eğitimi ona iyi bir Fransızca bilgisi kazandırmış, ilerleyen yıllarda bu kazanımın faydasını çokça görmüştür. Zira yurda döndüğünde henüz 14 yaşında iken dönemin meşhur kurumu Tercüme Odası’nda çevirmen olarak göreve başlamıştır. Tanzimat Dönemi’nin aydın pratiğine uyarak Latince, Grekçe ve İtalyanca öğrenmiş, başta tiyatro olmak üzere çeşitli sanat dallarına ilgi göstermiştir. Ahmet Vefik Paşa’nın bu alandaki en büyük başarısı Moliere ve Victor Hugo’dan yaptığı çeviri eserleri Tanzimat Edebiyatı’na kazandırma olmuştur. İyi yetişmiş bir Tanzimat Aydını olan Ahmet Vefik Paşa, valilik, Dahiliye Nazırlığı, Sadrazamlık, Mebusan Meclisi Başkanlığı yapmış, ancak Devletine en iyi hizmetlerini hariciye alanında vermiştir. Tüm üstün meziyetlerinin yanında Ahmet Vefik Paşa çok iyi bir diplomattır; diplomasinin tüm inceliklerine hakimdir. Paris Büyükelçiliği görevini sürdürdüğü sırada ünlü Fransız İmparatoru Napolyon Bonapart’ın yeğeni Üçüncü (Louis) Napolyon ile yaşadığı diplomatik mücadeleler, diplomasi sınırlarını zorlayan hararetli münakaşalar, İmparatoru çileden çıkaran akıl dolu manevralar Ahmet Vefik Paşa’nın bu alanda ne denli kabiliyetli bir devlet adamı olduğunu kanıtlar niteliktedir. Paris opera binasının açılış töreni esnasında Paşanın, İmparator locasına en yakın koltukta, kendinden emin ve vakur bir tavırla oturuyor olmasına bozulan III. Napolyon, yaverine, ‘’Osmanlı Sefiri kendisini Yavuz’un elçisi mi sanmaktadır, sorunuz.’’ diye emir verir. İmparatorun bu sözünü işiten Paşa, aynı vakur edayla, ‘’Haşmetmeapları bilmelidir ki eğer ben Yavuz’un sefiri olsaydım zatıâlileri o tahtta oturmuyor olurlardı.’’ şeklinde yanıt verir. Avusturya elçisinin notlarına bakılırsa bu hamasi cevap karşısında İmparator öfkeden kıpkırmızı kesilmiştir. Ahmet Vefik Paşa, tüm resmi hizmetleri boyunca kendisini Devleti Aliyye’nin istikbaline adamış şerefli bir devlet adamı profili çizmiştir. Bilhassa hariciye vazifeleri esnasında dönemin büyük devletleri karşısında gerilemekte olan bir İmparatorluğun şanlı geçmişine yaptığı vurgularla, sonucu belli mücadelelerde onurlu bir mağlubiyet çıkarma çabasına girişmiştir.