(Herkes oksijen maskesini taksın! Derinlere dalıyoruz.)

Evliya Çelebi (1611-1682), Kafkasya yollarında seyahat ederken (1641), bir yerli büyücünün galip efsunlarla bulutları gökte toplayıp sağnak boşandırdığını bir ara anlatmıştır.
.....
Yağmur taşını, yat diye isimlendiren Kaşgarlı Mahmud,
“Bir türlü kamlık(kahinliktir). Belli başlı taşlarla (yada taşı ile) yapılır. Böylelikle yağmur ve kar yağdırılır; rüzgar estirilir. Bu, Türkler arasında tanınmış bir şeydir. Ben bunu Yağma ülkesinde gözümle gördüm. Orada bir yangın olmuştu, mevsim yaz idi; bu suretle kar yağdırılırdı ve Ulu Tanrı’nın izniyle yangın söndürüldü” demektedir.
.....

Günler,aylar,yıllaaaar önceydi...

İnsanlar, yüce yaratıcının emrettiği kuralları ihlal etmiş doğruluktan ve adaletten ayrılmış sapkınlık içindeydiler. 
El- Hayy ; 
Biz Nuh’u, "Kendilerine can yakıcı bir azap gelmeden önce halkını uyar" diyerek kavmine gönderdik.
( Nuh- 1 ) 
Kavmi Nuh’u dinlemedi. 
Dediler ki: "Sakın ilâhlarınızı bırakmayın; hele Ved’den, Suvâ’dan, Yegūs’tan, Yeûk’tan ve Nesr’den asla vazgeçmeyin!"
(Nuh-23)
El-Hayy ; 
(Sonra) "Ey toprak suyunu yut! Ey gök sen de tut! " denildi. Su çekildi; hüküm yerini buldu; gemi Cûdî’nin üzerine oturdu; "Zalimlerin topunun canı cehenneme!" denildi.
(Hud-44)
Ve Nuh tufanı oldu.
“Görmediler mi ki, onlardan önce yeryüzünde size vermediğimiz bütün imkânları kendilerine verdiğimiz, gökten üzerlerine bol bol yağmurlar indirip evlerinin altından ırmaklar akıttığımız nice nesilleri helâk ettik. Biz onları, günahları sebebiyle helâk ettik ve onların ardından başka nesiller yarattık. "
(En’am -6)
Tufan bitmişti.
Peygamber Nuh aleyhisselam cihanı 4 oğlu arasında taksim ettiği zaman türklerin atası olan Yafes Ataya da şark diyarlarını vermişti. 
Nuh peygamber tanrı'ya oğlu yafes istediği zaman yağmur yağdırabilmesini mümkün kılacak bir dua öğretmesini niyaz ediyordu.
Cenabı hak sevgili peygamber'in duasını müstecab kılarak yafes'e bir dua öğretiyor yafes duayı unutmamak için bir taşa yazıyor ve bunu muska gibi boynuna asıyor. 
Türkistan’a gelen yafes bu taşla istediği zaman yağmur yağdırıyor ve suları taşırıyordu.
Yafes ata öldükten sonra rivayete göre taş, Türkiye Türklerinin ataları olan oğuzlara intikal ediyor lakin diğer Türk kavimleri de yafesin evladı oldukları için taş üzerinde hak iddia ediyorlardı.
Bunun üzerine Oğuzlar diğer Türk kavimlerinin bu meseleyi halletmesi için yaptıkları teklifi kabul ederek kura çekiyorlar kur'a Türk kavimlerinden biri olan Karluklar’a çıkmış ve taş onlara verilmiştir.
Bir müddet sonra Karluk’lar yağmur yağdırmak istediler lakin bu maksatla yapılan işten olumlu bir sonuç alınmamış ve gökten bir damla yağmur yağmamıştır. Böylece taşın sahte olduğu anlaşılmıştı.
Oğuzlar asıl taşı saklayarak Karluklar’a ona benzeyen başka bir taş vermişlerdi.
Meselenin anlaşılması üzerine TÜRK kavimleri arasında uzun ve kanlı bir savaş başlamıştır.
Demem o ki,
çok eski zamanlarda yüce Yaradanın Türklere armağan ettiği bu taşla pek çok savaş kazanılıp pek çok felaket savuşturulmuş çünkü bu sihirli taşla doğa olaylarına hükmedebiliyorlarmış...
istedikleri zaman yağmur hatta kar yağdırıp düşmanlarını telef ediyorlarmış...
Türkler bu taşla istediği zaman yağmur, kar, dolu yağdırır ve fırtına çıkartabilirdi ve bunu özellikle savaş sırasında düşmanlarını yenmek için kullanırlardı. (buradaki yağmur bereket anlamındaki yağmur değil, felaket getiren, orduları telef eden bir yağmur)
YADA TAŞI’nın  gök rengi, sarı, ak ve yeşil renklerden olduğu söyleniyor.
YADA’nın hayvan karnından çıkarılan bir taş olduğuna dair bir rivayetler de vardır ki bu düşünceden dolayı bazı yerlerde bu taş canlı sayılmıştır.
Örneğin ; yakutlar at, inek, ayı, kurt gibi hayvanların içinde bulunduğuna ve en kuvvetli yada taşının kurdun karnından çıkartıldığına inanırdı.
Tarihi kaynaklara göre YADA TAŞI'nın savaşlarda silah olarak kullanılışının son örneğini 18.yy’da 1768-1774 Osmanlı - Rus savaşı’nda görülmüştür.
Rus ordusunun dörtte birini oluşturan gayrimüslim Kalmuk Türkleri tarafından, Müslüman Osmanlı Türklerine karşı silahın kullanılması sonucu perişan olan Osmanlı Ordusu, pek büyük kayıplar vermiş ve Karadeniz’in kuzeyindeki bütün toprakları terk ederek, Tuna Nehri nin beri yakasına kadar çekilmek zorunda kalmıştır.
Anlatacaklarım şimdilik bu kadar Dostlar.
Ama şimdilik.
KUT’lu günler..