Marınca Köyü'nden İsa Erzurum Amca'nın hatıralarını sizlere aktarmaya devam ediyoruz. Paşa Camisi'nin arka tarafına doğru inen Kuyumcular Sokak'ta o zamanlar bütün kuyumcular orada yer alırmış. Sokak adını da oradan almakta.

Aynen Yokuşbaşı gibi Merzifon'un en gözde yerlerinden biriymiş. Kuyumcular Sokak'ta o zamanlar sadece kuyumcular yokmuş. Altın kadar değerli Merzifon Dokumalarının işlendiği dokuma atölyeleri de bulunmaktaymış. Köylerde bulunan dokuma tezgahlarında işlenmek üzere yumaklar verilir, el emeği ödenerek yumaklar dokuma olarak geri alınırmış. Ve tezgahlara çarşaf, peştembal gibi ürünler olarak görücüye çıkarmış. Mesela köylerde tarla, tapan, mal melal işleri bittikten sonra çoluk çocuk demeden dokuma tezgahlarının başına geçilir, ev ekonomisine katkıda bulunmak üzere, bütün aile fertleri seferber olurmuş. Ekonomik programları ve organizasyonları, Bedesten'de bulunan dokuma kooperatifi tarafından yapılırmış. Bedesten'de bulunan dokuma tezgahları ülkenin en modern tezgahları imiş. Öyle ki Denizli'ye bile ilk dokuma tezgahları Merzifon'dan gitmiş. İsa Amcanın öğrencilik yıllarına yani 1965'li yıllara tekrar geri dönelim.

Ahşap bir yapı olan İrfan Ortaokulu'nda 10 gün okuduktan sonra, eski itfaiyenin yerinde bulunan 3 katlı yine ahşap olan İstiklal Okulu'nda yarım dönem okumuş arkadaşlarıyla. Sonra eski adıyla efsane olan Merzifon Lisesi'nin girişteki sol tarafta bulunan tek katlı binasında, ortaokul ve liseyi okumuşlar. Eskiden Cumhuriyet Ortaokulu'nun bulunduğu tepede yarı yıkılmış eski bir kilise varmış. İlk kız sanat okulu da o bölgede yapılmış. Bölgeye yakın olan Yokuşbaşı Merzifon'un yine en değerli yerlerinden biriymiş. Oradan ev almak dükkan işletmek pek ayrıcalıklı imiş. O yüzden günümüzde Yokuşbaşı yüzükkaşı sözünü çok duyarız. Marınca Köyü'nden sabahın erken saatlerinde okul için yola çıkan öğrenciler, eski Roma Hamamı'nın orada buluşur, okulun yolunu tutarlarmış. Civar köyler olan Gemerez, Urumcuk, Samadolu, Sarıköy Muşruf, Hıra, İlemi, Zu köylerinden de öğrencilerin gelmesiyle Merzifon'da zorlu bir eğitim öğretim dönemi devam edermiş. Kış mevsiminin zor şartlarında annelerin ördüğü yün çoraplar, ayakta lastikler, azıklar ve defterlerin bulunduğu bez çantalar ile, o zamanın çocukları mutlu bir şekilde okullarına devam ederlermiş. Kar ve sudan ıslanan çoraplar, pantolon paçaları, sınıflarda bulunan sobaya yakınlık derecesine göre kururmuş artık. Her köyden günü birlik okula gelmek olmaz tabii.

Daha uzak köylerden tamamıyla yerleşmek adına şehre gelen öğrenciler de olurmuş. Köylerinden şehirde okumak için bazen yaşlı ebeleri ile birlikte kalanlar bazende birkaç arkadaş ile ev tutanların erzakları, babaları tarafından köylerden her hafta veya ayda bir şekilde getirilirmiş. Şimdiki yıllarda öğrenci olmakla o zamanki yıllarda öğrenci olmayı şöyle bir karşılaştırdığımızda gerçekten o zamanki dönemlerde okumanın ne kadar zor olduğu ortada vesselam. Kıymetli İsa amcamıza bizlere aktardığı hatıralardan dolayı teşekkür eder, hayırlı sağlıklı uzun ömürler dileriz. Aramızdan ayrılan geçmişlerimize Allah rahmet eylesin.

Geride kalan memleketimizin güzel insanlarına Allah hayırlı sağlıklı mutlu uzun bir ömür versin.

Kalın sağlıcakla..

"Anılarla Merzifon"