Bu hafta farklı bir yazı dizisi ile anılarla Merzifon'a katkı verecek hatıraları paylaşmaya çalışacağız. Güzel memleketimizin, güzel değerlerinin hatıralarını derleyip sizlere kalemimiz döndüğünce aktarmayı, kendimize bir borç biliyoruz. Bu kapsamda Dönertaş'ın ilk ambalajcısı Marınca' lı İsa Erzurum amcamız ile sohbet edip tadımlık hatıralarını dinledik. Yeni adıyla Kara Mustafa Paşa, eski adıyla Marınca Köyü'nde; yani ecdad topraklarında doğup, İlkokulu köyünde bitiren İsa amca, ortaokul ve lise yıllarını anlattı bizlere. 1965 li 1966 lı yıllar.. Askeri şapkalara benzer şapkalar ile Marınca'yı bağlayan Pehlivan Yolunu takip eden İsa amca ve arkadaşları o dönemde öğrenci olmanın zorluğunu aktardı bizlere. Eski hamam önünde birleşen öğrenciler Cumhuriyet Caddesi boyunca okul yolunu tutarken, gördüğü öğretmenlerine şimdiki askeri usul gibi esas duruşta selam verirlermiş. Taşımalı servisin olmadığı, hatta arabanın bile fazla olmadığı dönemlerde sabah Merzifon'a okula gidip akşam Marınca' ya köye giden o zamanın çocuklarının öğle azıkları; analarının el emeği göz nuru diktiği bez çanta içinde birkaç dilim köy ekmeği ve katık olarak kuşburnu ezmesi ,pekmezden ibaretmiş. O zamanlar çocukların ceplerinde harçlıkları olmazmış. Ancak bir ihtiyaç olduğu zaman verilen paralardan üste kalanlar ile Dönertaş'ta meydanın olduğu yerde namıdiğer kör sülüğün fırınından sıcak bir somun, dört arkadaş arasında bölünürmüş. O zamanki ekmekler tabii biraz büyükmüş. Ekmek öyle yavan yenmez tabi.. Dönertaş'ta bulunan iki seyyar tatlıcıdan biri olan Tatlıcı Halim'den birer dilim revani kardeş payı somuna katık olurmuş. Öyle masa sandalye nerede? Oturup yenilecek yer, fırının arkasında ki odunlukmuş. Diğer köylerden gelen insanların eşliğinde güzel bir ziyafet çekilirmiş. Ziyafet diyorum evet. Gerçekten de şu anda hiçbir yerde bu tadı bulamayacağımız bir ziyafet! Kıymalı pide yaptırmak isteyen de olurmuş ama tabii onlar o zaman da lüks. Cumhuriyet Caddesi'nden seyyar tekerlekli arabasıyla geçen gözleri görmeyen zincirci amca "dom dom düdüklerim var!" sedaları ile dönemin en önemli oyuncakçısıymış. Yazılarımızı fazla uzun tutmamak ve sizleri sıkmamak amacıyla böyle makul bir şekilde kısa tutmaya çalışıyoruz. İnşallah önümüzdeki hafta İsa Amca'nın hatıralarına devam edeceğiz..