İstanbul’un fethinden sonra Lahanacılar ve Bamyacılar itibarlı birer takım olarak varlıklarını ve mücadelelerini devam ettirdiler. Padişahlar da zaman zaman bu müsabakalara iştirak ederdi. Çoğunlukla sarayda yapılan karşılaşmalar, özel günlerde halk huzurunda da yapılır ve “Lahanaya kuvvet bamyaya lezzet!” tezahüratları yapılırmış.

Lahanacılar, yeşil pantolon, yeşil gömlek , yeşil bayrak; Bamyacılar ise kırmızı pantolon, kırmızı gömlek, kırmızı bayrak taşırlardı. Cirit oyunları yaklaşık 20-21 kişiyle yapılır. Enderun’da bulunan Lahanacılar’ın, Bamyacılar’ın yarışmaları hem kalite olarak üst düzeyde hem de biraz daha profesyonelce olmaktaydı. Çünkü onlar o yarışmalarda kendilerini gösterdiği ölçüde daha üst makamlara çıkabilirlerdi.

Padişahlar da bazen bu iki takımdan birinin fanatiği olurlardı. Topkapı Sarayı’nın Bab-ı Hümayun Kapısı’ndan sağa inen yol üzerinde, biri bamya diğeri ise lahana motifleriyle süslü iki dikili taş göze çarpıyor. Padişah III. Selim, 1790’da sporculardan birinin 434 adımdan tüfekle bir yumurtayı vurması üzerine anıtı diktirmiş, üzerine de bir lahana figürü koydurmuş. Bamya Anıtı’nı ise II. Mahmut, Bamyacılar Ocağı’nın anısına 1811’de yaptırdı. Anıt yapıldığında üstünde bir bamya figürü vardı, fakat şu an mevcut değildir. II. Mahmut Bamya taraftarıydı. III. Selim ise İlhami mahlasıyla yazdığı şiirlerde Lahana aşkından bahseder.

Yeniçeri Ocağı’nın kaldırılmasıyla, Lahanacılar ve Bamyacılar arasındaki müsabakalar yasaklandı. Uğruna şiirler yazılan, anıtlar dikilen derbi, zamanla halkın ortak hafızasından silindi ancak İstanbul’un hala birçok semtinde lahana ve bamya motifli anıtlara rast gelmek ihtimal dahilindedir.